دوره‌هاي عالي بهداشت عمومي و اپيدميولوژي

سلامت معنوي با الهام از رهنمودهاي قرآني

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

با عرض سلام

آيه اي از كتاب الله، بدرقه راه امروزمان:

* سبك زندگي معنوي در انديشه، كلام و رفتار پيامبران الهي (حضرت عيسي 2): (رسالت حضرت عيسي عليه السلام نيز همچون ساير پيامبران الهي؛ دين باوري، دعوت به تقوا و تجميع حول محور مشترك خداباوري بوده است به گونه اي كه يكي از ماموريت‌هاي ويژه آن بزرگوار، تاييد محتواي تورات تحريف نشده در آن زمان، روشنگري حقايق و هدايت و موعظه و رفع اختلافات عقيدتي موجود در زمان رسالت ايشان بوده است)

سوره مائده، آيه 46

وَقَفَّيْنَا عَلَىٰ آثَارِهِم بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَآتَيْنَاهُ الْإِنجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَ هُدًى وَ مَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِينَ ﴿٤٦﴾

* آنگاه كه عيسي (ع) پس از رسالت پيامبران پيشين، براي اين ماموريت، برگزيده شد رهنمودهاي مندرج در كتاب تورات موجود در آن زمان را به عنوان دستورالعمل‌هاي سبك زندگي معنوي، تصديق كرد و سپس كتاب انجيل به او عطا شد در حالي كه به منزله چراغ فروزان و روشنگري بود كه به صورت مكتوب نيز مندرجات تورات را تاييد مي‌نمود و حاوي رهنمودهاي هدايتگر و موعظه براي تقواپيشگان بود.

* پروردگار يكتا، نه تنها انجيل عيسي (ع) را منبع نور و هدايت، معرفي فرموده بلكه همين تعبير را براي تورات موسي (ع) و قرآن محمد (ص) نيز به كار برده است:

- تورات، منبع نور و هدايت است (مائده، 44)

- انجيل، مايه نور و هدايت است (مائده، 46)

- قرآن، مايه نور و روشنگري است (مائده، 15)

در جهان بيني قرآني، نه تنها خداوند، بلكه پيامبران، امامان، كتب آسماني، ايمان ... و علم، نيز نور هستند چون انسان‌ها را به سوي منبع اصلي روشنايي كه ذات اقدس الهي است هدايت، مي‌نمايند.

با عنايت به درس‌هاي آموزنده اين آيه شريفه، از پيشگاه الهي مسئلت مي نماييم:

* آفريدگارا! اي مهربان ترين مهربانان! به ما توفيق مطالعه و تحقيق در مورد رسالت پيامبرانت و آن چه كه توسط آنان براي هدايتمان ارسال فرموده اي را مرحمت فرما تا بيش از پيش، بياموزيم و دستورات سبك زندگي معنوي مندرج در رسالات آنان را به كار بنديم و موجبات پويايي خود و جامعه توحيديمان را فراهم نماييم (صفحه اصلي كتب الكترونيك ).

سلامت معنوي با الهام از رهنمودهاي قرآني

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

با عرض سلام

آيه اي از كتاب الله، بدرقه راه امروزمان:

* سبك زندگي معنوي در انديشه، كلام و رفتار پيامبران الهي (حضرت عيسي 1): (رسالت حضرت عيسي عليه السلام نيز همچون ساير پيامبران الهي؛ دين باوري، دعوت به تقوا و جمع كردن مردم، حول محور مشترك خداباوري بوده به گونه اي كه يكي از ماموريت‌هاي ويژه آن بزرگوار را رفع اختلافات عقيدتي موجود در زمان رسالت ايشان، تشكيل مي داده است )

سوره زُخرُف، آيات 63 و 64

وَ لَمَّا جَاءَ عِيسَىٰ بِالْبَيِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُم بِالْحِكْمَةِ وَ لِأُبَيِّنَ لَكُم بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ ﴿٦٣﴾ إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَـٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ ﴿٦٤﴾

* آنگاه كه عيسي (ع) با دلايل و براهين روشني به پيامبري مبعوث شد، آشكارا اعلام كرد كه من به منظور برقراري اتحاد و اتفاق بين شماها و جمع كردن انسان‌هاي موحّد، حول محور توحيد و رفع اختلافات عقيدتي و اجتماعي كه با يكديگر داريد با دنيايي از حكمت به سوي شما آمده ام و نيز ماموريت دارم به شما اعلام كنم كه پرهيزگار باشيد و در پندار، گفتار و رفتارتان و تمامي حركات و سكنات مرتبط با سبك زندگي معنويتان از رهنمودهاي الهي اطاعت كنيد! و از انسان پرستي و ساير پرستش‌هاي شرك آلود بپرهيزيد، زيرا همگي ماها جز خداي يكتا پروردگاري نداريم و اين را نيز بدانيد كه ”نقشه راه“ رستگاري همه ماها التزام عملي به رهنمودهاي الهي در قالب پذيرش بندگي اوست.

با عنايت به درس‌هاي آموزنده اين آيات شريفه، از پيشگاه الهي مسئلت مي نماييم:

* پروردگارا! اي يگانه بي همتا! پيام حضرت نوح (ع) مبني بر پرهيزگاري، پيام حضرت ابراهيم (ع) در خصوص جمع شدن كليه پيروان اديان ابراهيمي، زير پرچم توحيدي اسلام، پيام حضرت موسي (ع) در باره صبر و تامل در مقابل شدائد و پيام حضرت عيسي (ع) در مورد حل اختلافات عقيدتي را دريافت كرديم و اينك از پيشگاه كبريائيت درخواست مي‌كنيم توفيق درك كامل اين پيام‌ها را به گونه اي مرحمت فرمايي كه محتواي پيام‌ها را كاملا درك كنيم و موجبات تغيير رفتار خود و تطبيق همه حركات و سكناتمان با سبك زندگي معنوي را فراهم نماييم و جامعه اي امن، آرام، پويا و مولّدي را در خانواده، محل فعاليت، كشور و دنيايي كه در آن زندگي مي كنيم، بيافرينيم (صفحه اصلي كتب الكترونيك ).

سلامت معنوي با الهام از رهنمودهاي قرآني

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

با عرض سلام

آيه اي از كتاب الله، بدرقه راه امروزمان:

بعضي از ويژگي‌هاي مومنين و سبك زندگي معنوي در قرآن كريم: (خداوند به مردان و زنان مومن، زندگي پاك و پاكيزه اي عنايت مي كند و اجري بيش از ميزان عمل صالح آن‌ها مرحمت مي فرمايد )

سوره نحل، آيه 97

مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٩٧﴾

* اجر و ثواب كار نيكي كه توسط مردان يا زنان با ايمان، انجام مي شود در پيشگاه الهي محفوظ است و در اين خصوص، تفاوتي بين زن و مرد نيست. به گونه اي كه اگر مرد يا زن مومني عمل صالحي انجام دهد زندگي پاك و پاكيزه اي را براي او مقدر مي كنيم و پاداشي به مراتب بيشتر از آنچه كه انجام داده براي آنان در نظر مي گيريم.

با عنايت به درس‌هاي آموزنده اين آيه شريفه، از پيشگاه الهي مسئلت مي نماييم:

* پروردگارا! اي قادر متعال؛ به ما توفيق انديشه، بيان و عمل نيك را مرحمت كن و ما را به درجه اي از درك و شناخت ذات اقدست نائل گردان كه نه به خاطر مزد افزوني كه وعده آن را در اين آيه شريفه داده اي، بلكه به شكرانه گرايش به نيكي‌ها و توفيق انجام كار نيك، همواره جزو بندگان مومن و معتقدت باشيم و با حفظ و ارتقاء مباني اعتقادي و التزام عملي به دستورات مرتبط با سبك زندگي اسلامي، همواره خود را در محضر مباركت احساس نماييم و به صيرورت الي الله بپردازيم.

* بارالها! از پيشگاه كبريائيت درخواست مي‌كنيم بر توفيقات ما بيفزايي تا همواره از هوش خدادادي و خودآگاهي خود، عادلانه ترين و اجتماعي ترين و عام المنفعه ترين بهره برداري‌ها را بنماييم و از گمراهي و ناداني در امان باشيم! و نيز توفيق بهره برداري از تمامي نعمت‌هايي كه برما ارزاني فرموده اي را به نحو احسن، نصيبمان فرمايي ... به حق مهرورزيها و بخشايندگي‌هايت اي بخشنده ترين بخشندگان ... (صفحه اصلي كتب الكترونيك ).

سلامت معنوي با الهام از رهنمودهاي قرآني

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

با عرض سلام

صبح زيباي روز سه شنبه، بيست و هفتم آبان ماه 1399 شما به خير و خوشي و سعادت و سلامت

آيه اي از كتاب الله، بدرقه راه امروزمان:

* سبك زندگي معنوي در انديشه، كلام و رفتار پيامبران الهي (حضرت محمد ص 1): (رسالت حضرت محمد ص، نيز همچون ساير پيامبران الهي؛ دين باوري، دعوت به تقوا و تجميع انسان‌ها حول محور مشترك خداباوري و ماموريت ويژه آن بزرگوار، تكميل رسالت ساير انبياء با تكميل مكارم اخلاق بوده است)

سوره محمد (ص) آيه 2

وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ ﴿٢﴾

* آنان كه ايمان آورده و كارهاي شايسته اي انجام داده و به دين برحق و آياتي كه بر محمد (ص) نازل گرديده است ايمان آورده اند خداوند، بر گناهان آن‌ها قلم عفو كشيده و برنامه ‌ها و فعاليت‌هاي آنان را سامان مي دهد.

با عنايت به درس‌هاي آموزنده اين آيه شريفه، از پيشگاه الهي مسئلت مي نماييم:

* اي خالق نيكي‌ها! از آن جا كه سند راهبردي و نقشه راه تمامي پيامبران الهي در رهنمودهاي حضرت محمد (ص) و دستورالعمل‌هاي سبك زندگي معنويِ ارائه شده توسط آن بزرگوار، در آخرين كتاب آسمانيت قرآن كريم به ما موحدين، ابلاغ شده است و آموزش‌هاي عملي اين مكتب در سيره و روش و فلسفه نبوت و امامت، مستتر مي‌باشد، به ما توفيق مطالعه و تحقيق در اين منابع را مرحمت فرما تا دين باوريِ خود و نسل آينده مان را بر دين پژوهي، مبتني كنيم و در اينگونه امور به يقين و باور عيني (عين اليقين) برسيم.

* پروردگارا! در كنار تلاش جهت نيل به اهداف و موفقيت‌هاي دنيوي، به ما توفيق دستيابي به درجات بالايي از معنويت و ارزش‌هاي اخلاق عمومي و حرفه اي را نيز مرحمت فرما.

* آفريدگارا! با توجه به اين كه نماز را وسيله تقرّب به ذات اقدست و همچون پيوستن قطره ناچيزي به يك اقيانوس بيكران و مانند سپري در مقابل دامن زدن به فحشاء و مُنكَر، مقدّر فرموده و روزه را وسيله اي براي خودسازي و مكمّل نماز، تكليف كرده اي از تو سپاسگزاريم و درخواست مي‌كنيم توفيق درك فلسفه واقعي اين دو عبادت انسان‌ساز را مرحمت فرمايي و سعادت پايبندي و مداومت به نماز و روزه را بيش از پيش، عنايت كُني ... آمين يا رب العالمين (صفحه اصلي كتب الكترونيك ).

سلامت معنوي با الهام از رهنمودهاي قرآني

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

با عرض سلام

صبح زيباي روز دوشنبه، بيست و ششم آبان ماه 1399 شما به خير و خوشي و سعادت و سلامت

آيه اي از كتاب الله، بدرقه راه امروزمان:

* سبك زندگي معنوي در انديشه، كلام و رفتار پيامبران الهي (حضرت عيسي 3): (رسالت حضرت عيسي عليه السلام نيز همچون ساير پيامبران الهي؛ دين باوري، دعوت به تقوا و تجميع حول محور مشترك خداباوري بوده به گونه اي كه يكي از ماموريت‌هاي ويژه آن بزرگوار، بشارت آمدن پيامبر اعظم، محمد، رسول الله مي‌باشد)

سوره صف، بخشي از آيه شريفه 6

وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَـٰذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ ﴿ سوره صف، آيه ٦﴾

* حضرت عيسي (ع) فرمود من پيامبري هستم كه از جانب خداوند منان براي هدايت شماها مبعوث شده ام در حالي كه از يك سو كتاب تورات را كه كتاب ديني پيامبران قبل است، تصديق مي كنم و از سوي ديگر شما را به آمدن پيامبر اولوالعزمي به نام احمد (محمد ص) كه پس از من خواهد آمد نويد مي دهم.

با عنايت به درس‌هاي آموزنده اين آيه شريفه، از پيشگاه الهي مسئلت مي نماييم:

* پروردگارا! هدف اصلي تمامي پيامبران توحيدي اين بوده كه انسان‌هاي موحد را حول محور وحدانيّت خودت جمع كنند، اختلافات عقيدتي پيشين را حل نمايند و به گونه اي عمل كنند كه موجب اختلافات جديد و جنگ مذهب عليه مذهب، نگردد! هدفي كه عملا تا به حال در سطح وسيعي تحقق نيافته است و لذا از پيشگاه كبريائيت درخواست مي كنيم شعور درك فلسفه وحدت عقيدتي را در ما تقويت فرمايي تا با درك تاثير سازنده آن در بين دين باوران، به پويايي اهداف اقتصادي، اجتماعي و معنويمان بيانجامد و عدالت اجتماعي نيز در تمامي شئول، تقويت گردد (صفحه اصلي كتب الكترونيك ).

سلامت معنوي با الهام از رهنمودهاي قرآني

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

با عرض سلام

صبح بسيار زيباي روز يكشنبه، بيست و پنجم آبان‌ ماه 1399 شما به خير و خوشي و سعادت و سلامت.

آياتي از كتاب الله، بدرقه راه امروزمان:

* سبك زندگي معنوي در انديشه، كلام و رفتار پيامبران الهي (حضرت اسماعيل ع): (ماموريت ويژه حضرت اسماعيل، پيام ايثار و از جان گذشتگي و وفاي به عهد در مقابل امر الهي تا سرحد اعلام آمادگي جهت كشته شدن به دست پدري مهربان و منطقي بوده است)

سوره مريم، آيات 54 و 55

وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَ كَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا ﴿٥٤﴾ وَ كَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ وَ كَانَ عِندَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا ﴿٥٥﴾

** آنگاه كه پدر و فرزندي قرار شد جدي ترين و مهيّج ترين نمايش ايثار را برپا نموده و نقش دو ايثارگر را ايفا كنند، يكي در مقام پدري كه تا آستانه ي ذبح آشكار فرزندش مطيع امرِ الهي است و ديگري در نقش فرزندي كه از صميم قلب و نه از روي اكراه و اجبار، به چنين فرماني گردن مي‌نهد و تا پاي اهداي جان خود به وعده ايثارگرانه خويش كه به پدر ايثارگرش داده است عمل مي‌كند. در آن روز، ابراهيم، لقب «دوست مخصوص خداوند ـ خليل الله ـ » را دريافت كرده و اسماعيل، لقب « صادق الوعد » را احراز نموده و چنان عزتي را در پيشگاه الهي كسب كرد كه خدا از پيامبرش محمد (ص) مي‌خواهد، در قرآن مجيد، يادي از او به ميان آورد:

* اي پيامبر! در كتاب خود (قرآن) حضرت اسماعيل را نيز ياد كن؛ چرا كه او در وعده‌هايش صادق و پيامبر عاليمقامي بود كه خانواده خود را به نماز و زكات امر مي‌كرد و پندار، گفتار و كردارش مورد رضايت پروردگارش بود.

با عنايت به درس‌هاي آموزنده اين آيات شريفه، از پيشگاه الهي مسئلت مي نماييم:

* آفريدگارا! اي خدايي كه وفاي به عهد را در نقش آفريني اسماعيل (ع) به نمايش گذاشتي! به ما نيز توفيق وفاي به عهد و پيمان‌هايي كه با يكديگر مي‌بنديم و تعهدي كه در قبال انجام وظايف اخلاقي، انساني و تخصصي، مديريتي، نمايندگي ... و وكالت مردم داريم و وعده و وعيدهاي اجتماعيمان را مرحمت فرما تا همواره با آگاهي كامل و تلاش برنامه ريزي شده به وظايفمان عمل كنيم و در عين حال با اقتداي به صداقت اسماعيلي، در سبك زندگي معنويمان از آرمان‌ها و ارزشهاي الهي تا پاي ايثار داوطلبانه جانمان دفاع نماييم.

* پروردگارا! هرچند به رهنمود سازنده پيامبر عظيم الشان اسلام، مبني بر خودداري از مسافرت در زمان وقوع همه گيري‌ها اعتنا نكرديم و توفيق علاج اين واقعه را قبل از وقوع و جلوگيري از مصيبت عظماي اين همه گيري را نصيب خودمان ننموديم و هم اكنون با ميزان ابتلاء و مرگ و مير بسيار بالايي مواجه گرديده ايم ولي در عين حال اميدمان به رحمانيت خدايمان را از دست نداده و ضمن طلب پوزش از پيشگاه كبريائيت درخواست استعانت بيشتري را در حل اين معضل و رفع اين بلاي قابل پيشگيري، عرضه مي داريم ... يا شافي، يا كافي، يا معافي ... (صفحه اصلي كتب الكترونيك ).

سلامت معنوي با الهام از رهنمودهاي قرآني

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

با عرض سلام

صبح روز شنبه، بيست و چهارم آبان ماه 1399 شما به خير و خوشي و سعادت و سلامت

آيه اي از كتاب الله، بدرقه راه امروزمان:

* بعضي از ويژگي‌هاي مومنين و سبك زندگي معنوي در قرآن كريم: ( احترام متقابل مومنين به يكديگر و خودداري از ايجاد تنش‌هاي قومي و گروهي، اجتناب از تمسخر و عيب جويي ديگران و نسبت دادن القاب ناپسند )

سوره حُجَرات، آيه 11

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَىٰ أَنْ يَكُونُوا خَيْرًا مِنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ عَسَىٰ أَنْ يَكُنَّ خَيْرًا مِنْهُنَّ وَ لَا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَ لَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ وَ مَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿١١﴾

** خداوند قادر متعال كه افراد باايمان را همواره زير چتر حمايتي خود قرار داده و به مراقبت ويژه از شَان و منزلت آنان عنايت خاصّي دارد، به منظور جلوگيري از انحراف از سبك زندگي معنوي و ارتقاء صفات و خصلت‌هاي اجتماعي خداپسندانه در آن‌ها چند نكته مهم نظير اجتناب از تمسخر و عيب جويي ديگران و نسبت دادن القاب ناپسند به آن‌ها را در اين آيه متذكر شده و به كساني كه داراي چنين عادات ناپسندي هستند تذكر جدي داده و مي فرمايد:

* نبايد گروهى از شما گروه ديگري را مسخره كنند، چرا كه ممكن است اهانت شده‏ ها از اهانت كنندگان، از نظر شان و منزلت انساني و معنوي، بهتر و بالاتر باشند و از يكديگر عيب‏جويى نكنيد و يكديگر را با لقب‌هاى ناپسند صدا نزنيد؛ چرا كه انسان‌هاي باايمان، حرمت خاصي دارند و كساني كه انگ زشت و ناپسندي بر حيثيت چنين افرادي وارد ‌كنند و از اين عادت و عمل ناهنجار و زشت، توبه ننمايند جزو ستمكارانند.

با عنايت به درس‌هاي آموزنده اين آيه شريفه، از پيشگاه الهي مسئلت مي نماييم:

* بارالها! اي خالق قادر متعالي كه ما را بدون شك به حال خودمان رها نكرده اي! بر توفيقاتمان بيفزا تا حرمت انسان‌هاي ديگر و اقوام مختلف و گويش‌هاي متفاوت را نگاه داريم و از تحقير و تمسخر آنان و نسبت دادن القاب تنش زا و تمامي كنش‌هايي كه موجبات رنجش خاطر آنان و تفرقه اجتماعي را فراهم مي كند به طور جدي پرهيز نماييم و جامعه اي پويا، پرنشاط، مولد و آرامي را داشته باشيم.

* خداوندا! همانگونه كه «نياز به قابل ارزش بودن» و دستيابي به حقوق سياسي، اجتماعي و اقتصادي خود را با تمام وجود، احساس مي‌كنيم، به ما چنان توفيقي مرحمت فرما تا چنين حقي را براي ديگران نيز قائل باشيم و به سمت جامعه توحيدي اي كه امنيت و آرامش و پويايي لازم را داشته باشد به پيش برويم و در چنين شرايطي به صيرورت الي الله بپردازيم.

* پروردگارا! اي آن كه فتنه انگيزي را فاجعه آميزتر، مهم تر و شديدتر از قتل و خونريزي، دانسته اي (اَلفِتنَتُ اَكبَرُ مِنَ القَتل، اَلفِتنَتُ اَشَدُّ مِنَ القَتل)! ما را از فتنه‌هاي سياسي جهان، منطقه، كشور و محيط كار و فعاليت،‌ در امان خودت نگهدار و مكر و حيله فتنه انگيزان را به خود آنان بازگردان ... يا ارحم الراحمين (صفحه اصلي كتب الكترونيك ).

سلامت معنوي با الهام از رهنمودهاي قرآني

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

با عرض سلام

صبح روز جمعه، بيست و سوّم آبان ماه 1399 شما به خير و خوشي و سعادت و سلامت

آيه اي از كتاب الله، بدرقه راه امروزمان:

* سبك زندگي معنوي در انديشه، كلام و رفتار پيامبران الهي (حضرت موسي): (رسالت حضرت موسي عليه السلام نيز همچون ساير پيامبران الهي؛ دين باوري، دعوت به تقوا و تجميع انسان‌ها حول محور مشترك خداباوري بوده است به گونه اي كه آن پيامبر عاليقدر، براي نيل به اين اهداف، سفارش به تكيه بر قدرت لايزال الهي و صبر و تامل و پرهيزگاري مي‌نمايد )

سوره اعراف آيه 128

اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ ﴿اعراف ١٢٨﴾

* از خداوند منان، كمك بخواهيد و صبور باشيد و اين را بدانيد كه زمين از آن خدايي است كه مالك و خالق تمامي كائنات است و براساس حكمت بالغه و عدالت پيشگي اش به هر كدام از بندگانش كه صلاح بداند عنايت مي فرمايد و اين اصل مهم را نيز بدانيد كه سرانجام نيك، از آن پرهيزگاران است.

* ضمنا معناي صبر در آيه 200، از سوره آل عمران، با ذكر جزئيات و وضوح بيشتري بيان شده است به گونه اي كه مي‌فرمايد: وقتي از نعمت ايمان، برخوردار شديد، براي دستيابي به پويايي و رستگاري، لازم است ضمن اين كه صبر را پيشه خود مي‌كنيد ديگران را نيز دعوت به صبر كنيد و ارتباط اجتماعي قوي و پايداري برقرار نماييد و از جاده تقوا عبور كنيد تا به سرمنزل مقصود و عالي ترين هدف‌ها كه همان صيرورت الي الله است دست يابيد.

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ َ ﴿ آل عمران 200﴾

* اِصبِروا وَ صابِروا:

صبر در تحمل سختي، تلاش‌هاي طاقت فرسا و انجام تکالیف، در التزام عملي و حاکمیت دادن به ایمان و رهنمودهاي خدا و پيامبران و حصول نتيجه و دستيابي به محصول دسترنج‌ها، رمز اصلي موفقيت است و داراي تأثیر متقابل و همگانی در پایداري و مقاومت افراد جامعه در مقابل ناملايمات مي‌باشد و در اثر صبر فردي، جامعه اي صبور پدید مي آید و موجبات ارتقاء تامل و توان جامعه را فراهم مي‌نمايد و نيز باعث تحکیم و توسعه روابط همه جانبه مي‌گردد.

* رابِطوا:

از آن جا كه استحکام هر جامعه اي در گرو روابط صحيح بين افراد آن جامعه است و دین باوري جز برقراري رابطه صحيح بين خود و خدا و ساير افراد جامعه نیست در كنار توصيه به صبر، بر اصل مهم اجتماعي بودن و برقراري رابطه متقابل با ساير انسان‌ها نيز تاكيد شده است.

* اِتَقوالله:

بدون شك، پرهيزگاري، به منزله نيروي تقويت كننده، جهت دهنده و هدايتگرِ صبر و ارتباط است تا مبادا صبر به سكوت و سكون و ايستايي بيانجامد و ارتباطات اجتماعي به بيراهه كشيده شود و از جهت و مقصد، دور شويم. به عبارت ديگر تضميني وجود ندارد كه دو اصل صبر و ارتباطات اجتماعي بدون اين كه از جاده تقوا عبور كنند مسير صحيحي را بتوانند طي نمايند و به رستگاري، منتهي شوند ( لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ).

با عنايت به درس‌هاي آموزنده اين آيات شريفه، از پيشگاه الهي مسئلت مي نماييم:

* پروردگارا! اي خالق توانايي كه يكي از صفات نيكت را ”صبر“ تشكيل مي‌دهد، صفت صبر را كه به آن توصيه فرموده اي به گونه اي در ما تقويت و نهادينه فرما كه موجبات تمديد قوا و تقويت نيروي فكري و جسمي و ارتقاء سلامتي جسمي، رواني، اجتماعي و معنوي ما و پويايي و حركت آفريني بيشتري را فراهم كند.

* خداوندا! توفيق برقراري و تقويت ارتباطات صحيح اجتماعي را مرحمت فرما و چنان تواضعي عنايت كن تا همواره منافع اجتماعي را بر منافع شخصي خود ترجيح دهيم و موجبات كاهش شكاف‌هاي غيرعادلانه فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي را در سطح جامعه، فراهم نماييم.

* آفريدگارا! از پيشگاه كبريائيت در خواست مي‌كنيم؛ در سبك زندگي معنويمان، پرهيزگاري را به گونه اي در ما تقويت فرمايي تا در ارتباطات اجتماعي و صبورانه خود روح معنويت را به بهترين شكل ممكن بدميم و براي تحقق اهداف عالي انساني و صيرورت الي الله، تلاش نماييم (صفحه اصلي كتب الكترونيك ).

سلامت معنوي با الهام از رهنمودهاي قرآني

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

با عرض سلام

صبح زيباي روز پنج شنبه، بيست و دوّم آبان ماه 1399 شما به خير و خوشي و سعادت و سلامت

آيه اي از كتاب الله، بدرقه راه امروزمان:

* سبك زندگي معنوي در انديشه، كلام و رفتار پيامبران الهي (حضرت ابراهيم): ( رسالت ابراهيم عليه السلام نيز همچون ساير پيامبران الهي؛ دين باوري، دعوت به تقوا و تجميع اُمت، حول محور مشترك خداباوري بوده است. ابراهيم، پدر تمامي متدينين به اديان توحيدي است و واژه ”مسلمان“، اصطلاحي است كه او برگزيده و طبق تصريح قرآن، اوست كه ما را از همان دوراني كه در قيد حيات بوده است ”مسلمين“ ناميده است)

سوره بقره، بخش پاياني آيه 132

إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ لَكُمُ الدِّينَ فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنتُم مُّسْلِمُونَ ﴿١٣٢﴾

* ”اسلام“ يك واژه قديمي است كه توسط سرسلسله ”پيامبران توحيدي“ يعني ابراهيم خليل (ع)، برگزيده شده است « مِّلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْرَاهِيمَ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ مِن قَبْلُ ـ سوره حج، آيه 78 »، ابراهيم كه به تعبير قرآن، پدر همه متدينين به اديان توحيدي به حساب مي‌ آيد و به عبارت ديگر، ما فرزندان وي و جزو امّت او هستيم و هم اوست كه پيروان اديان توحيدي را از هزاران سال قبل، مسلمان ناميده است. يكي از رهنمودهاي اساسي او اين است كه:

* خداوند قادر متعال، دين باوري را براي شما مقدر و مقرر فرموده است و شما اين توفيق را كسب كرده ايد كه مسلمان باشيد. پس با ادامه يك زندگي سالم و عمل به احكام الهي به گونه اي زندگي كنيد و ثابت قدم باشيد كه همواره مسلمان باقي بمانيد.

با عنايت به درس‌هاي آموزنده اين آيات شريفه، از پيشگاه الهي مسئلت مي نماييم:

* خداوندا! اي يگانه بي همتا! ما را به درجه اي از كمال و آگاهي، نائل فرما تا همچون پدرمان ابراهيم خليل، با تمامي متعلقاتمان چنان در معبودمان ذوب شويم كه تمامي حركات و سكنات و حيات و مرگمان را متعلق به او بدانيم و همچون او با تمامي اعتقاد و باورمان، در ذات لايزال خودت ذوب شويم و اينگونه بگوييم: إِنَّ صَلَاتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيَايَ وَ مَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ـ عبادتم و تمامي حركات و سكنات و مرگ و زندگيم متعلق به معبودي است كه در سبك زندگي معنوي، به دين باوري و پيشگيري از وقوع تفرقه بين انسان‌ها راهنمايي كرده است - ﴿ انعام، ١٦٢﴾.

* پروردگارا توفيق مضاعفي مرحمت فرما تا در سبك زندگي معنويمان با اعتقاد كاملي از دعاهاي قرآني به عنوان وسيله ارتباطيِ كارآمدي با ذات اقدست استفاده كرده در آغاز هر كاري آيه ”رَبِّ اَدخِلني مُدخَلَ صِدق ... ـ بني اسرائيل 80 ـ را از قول پيامبر عاليقدرمان محمد (ص) و در پايان هر كاري از قول پيامبر عظيم الشان و پدرمان ابراهيم (ع) دعاي ”رَبَّنا تََقَبَّل مِنّا انك انت السميع العليم – بقره 127 “ را با خلوص نيت، بخوانيم و به ذات اقدست متوسل شويم ... آمين يا رب العالمين ... (صفحه اصلي كتب الكترونيك ).

سلامت معنوي با الهام از رهنمودهاي قرآني

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

با عرض سلام

صبح زيباي روز چهارشنبه، بيست و يكم آبان ماه 1399 شما به خير و خوشي و سعادت و سلامت

آيه اي از كتاب الله، بدرقه راه امروزمان:

* سبك زندگي معنوي در انديشه، كلام و رفتار پيامبران الهي (حضرت نوح): (رسالت نوح، عليه السلام نيز همچون ساير پيامبران الهي؛ دين باوري، دعوت به تقوا و جمع شدن حول محور مشترك خداباوري بوده است)

سوره مومنون، آيه 23

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـٰهٍ غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ ﴿٢٣﴾

* حضرت نوح (ع) در راستاي ماموريت الهي چندصد ساله و كم نتيجه خود پيام وحي را به جامعه آن روز، ابلاغ كرد و فرمود: خدا را بپرستيد و بدانيد كه جز او سرور، تكيه گاه و ملجاء ديگري نداريد. آيا نمي خواهيد پرهيزگاري را پيشه خود كنيد تا بتوانيد به اين منبع لايزال، متصل و با آن ارتباط برقرار كنيد؟.

با عنايت به درس‌هاي آموزنده اين آيه شريفه، از پيشگاه الهي مسئلت مي نماييم:

* بارالها! بر همه پيامبرانت درود مي‌فرستيم و توفيق مطالعه عميق در فلسفه رسالت آنان را از پيشگاه كبريائيت خواهانيم تا بدينوسيله مباني و اصول سبك زندگي معنويِ ابلاغ شده توسط آنان را به طور مستدل، درك كنيم و به گونه اي بياموزيم كه موجبات تغيير رفتارمان را فراهم كند و به چنان تحول فكري اي دست يابيم كه آگاهانه و عاشقانه و با اميد و اراده و تلاش و پشتكار خستگي ناپذيري در راه استقرار حاكميت الله و حكومت عدل جهاني، قدم برداريم.

* آفريدگارا! پيامبرانت به ما آموخته اند كه؛ تقوا يعني ”توانستن و مرتكب نشدن!“ يعني جوانمردي، مروّت و احترام به راي اكثريت! پس به ما چنان تقوايي مرحمت فرما تا اگر براساس معيارهاي اخلاق فضيلت محور و شجاعت و تعهد و تبحُّر، نماينده اي و يا مسئولي را برگزيده ايم، تا پاي جان از آرمان‌هاي سازنده، توحيدي و بشردوستانه او حمايت كنيم و اگر چنين فردي را برنگزيده ايم براي راي اكثريت، احترام قائل شويم و در راستاي سجاياي اخلاقي و اهداف عالي انسانيِ مورد اشاره قدم برداريم و در عين حال، خود را براي انتخاب اصلح، مهيا نماييم و «نگذاريم انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بيفتد» ...

* خدايا! چنان كن سرانجام كار

تو خوشنود باشي و ما رستگار (صفحه اصلي كتب الكترونيك ).